روان درمانی اگزیستنسیالیسم

--‎جان مینارد کینز میگوید : انچه انسان هدفمند همیشه میکوشد برای خود حفظ کند ، نوعی جاودانگی واهی و دروغین است ،جاودانگی اعمالی که علائقش را در قالب انها در مسیر زمان به جلو میراند

این ادم به جای انکه گربخ اش را دوست داشته باشد،بچه گربه اش را دوست دارد

در حقیقت بچه گربه ها را هم دوست ندارد بلکه همینطور تا اخر به نسل های بعدی عشق میورزد

--روان نژندی موفقیت : وضعیتی که در آن فرد درست در لحظه دستیابی به موفقیتی که مدتها برای ان جنگیده ، نه تنها به شادی نمیرسد بلکه حالت فلج شده پیدا کرده و اغلب عدم موفقیتش را حتمی میکند.فروید آن را سندرم شکست خوردن از موفقیت مینامد.رنک آن را به عنوان "اضطراب زندگی" توصیف کرده (یعنی ترس از مواجهه با زندگی به مثابه یک موجود مستقل و مجزا).مزلو توضیح میدهد ما انسانها از بهترین و برترین امکاناتی که برایمان فراهم میشود دوری میکنیم و این پدیده را عقده یونس نامید ،زیرا یونس هم مانند همه ما نتوانست عظمت خود را تاب اورد و کوشید از سرنوشتش دوری کند.

شاید این تمایل عجیب نتیجه امیختگی موفقیت و پرخاشگری باشد زیرا بعضی افراد موفقیت را وسیله ای برای پیشی گرفتن کینه توزانه و انتقام جویانه از دیگران میدانند ،لذا میترسند دیگران از انگیزه انان با خبر شوند و وقتی موفقیت بزرگی نصیب انها شد از انها انتقام بگیرند.فروید معتقد بود این مساله با ترس از پیشی گرفتن از پدر و در نتیجه در معرض قرار گرفتن خطر اختگی مرتبط است.بکر فراتر میرود و میگوید نتیجه پیشی گرفتن از پدر لزوما اختگی نیست ، بلکه مواجهه با این چشم انداز ترسناک است که فرد به پدر خود بدل شود.زیرا والدین پشتوانه تسلی بخش در برابر اضطراب نابودی و مرگ هستند ولی پدر خود شدن ، به معنای دست کشیدن از چنین پشتوانه محکمی است.