قرار

اگه یاد بگیریم که قرار مون اخر سر روى شانه هاى خودمونه خیلی حال بهترى خواهیم داشت...یادم میاد پارسال این روزها رو..

اسون نبودند..و سخت تر هم شدند

اما اخرش چى شد؟!من یاد گرفتم که هر اومدنى از اول رفتنشو هم با خودش میاره!از دست دادن و پذیرفتنش یک هنره!که واسه یادگرفتنش بهاى گزافى رو دادم!

درد کشیدم...رنج واقعى!و اخر  سر بزرگ شدم...

انقدرى که الان میتونم سر کنم!میتونم اشتباهاتم رو بپذیرم و به شکل یک تجربه نگاهشون کنم و سعى کنم که سال دیگه کمتر اشتباه کنم و واسه ى خودم ارزش بیشترى قائل باشم....

They say experiences is not what happen to you!it is what you do with what happen to you!

And what am i doing with these things that heppend!i m going to grow wiser...to open my eyes and remember the preciouslittle girl inside me!

Remember!

I need reasons to do something..not like now!which i would do anything unless i  find a good reason against it!