طرارى

چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود؟
چون تو در کس ننگری کس با تو همدم کی شود؟
گر جمال جانفزای خویش ننمایی به من
جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شود؟
دل ز من بردی پرسیدی که دل گم کرده ای
این چنین طراریت با من مسلم کی شود؟

.....

شجریان میخونه و من چشم هامو میبندم...

وسط دشتم،وسط دشت هاى کردستان انگار...یکى داره تار میزنه که من تو چشم هاش همه ى ردیف هاى اوازى جهانو میبینم..

انان که خاک را به نظر کیمیا کنند...

...

یک روز میاد که دلمون هم به جا باشه...مجبور نباشیم فرار کنیم